Şimdi zaman duruyor.
Nefes alamadığımı hissediyorum…
Boğuluyorum…
Önümü görmüyorum…
Bir tarafta sorumluluklarım, bir tarafta duygularım…
Dağılıyorum…
Nereye gitmem konusunda çok emin olamıyorum
Şimdi mantığımı durdurma vakti
Bundan sonraki başlangıçlarımla duygularımla hareket etme vakti
Kendi bilinçaltımın zindanlarından çıkma vakti
Vicdanımla baş başayım.
En büyük muhasebem vicdanımla.
Ben de yoluma giderim, ezdirmem kendimi ama gezdirmem de gönlümü gider acımı çekerim demiş Sezen Abla.
Tam kabullendiğim anda şimşekler çakıyor.
Şimdi gireceğim mistik yolumda omzumda Kraliyet yıldızımla yürüyorum.
Kendimi değil bütünü düşündüğümde, kendime değil bütüne çalıştığımda, mantığımı değil duygularımı dinlediğimde büyüyorum.
Dağılabileceğim kadar dağıldım zaten bu sefer biliyorum ki koruyucum da yanımda, artık ruhumla adım atma vakti.
Fakat bu Kraliyet yıldızlı yeniayda taviz vermemem gereken en önemli konu dürüstlüğüm!
Kendime ne kadar dürüstüm?
Hatalarımı kabul edebiliyor muyum? Bunlardan ders çıkardım mı?
Hala aynı hatalara düşüyor muyum? Yoksa acısa da çekip gidebiliyor muyum?
Yeniay’da yeni başlangıçlar yapabilmeniz dileğimle…
