Hazlarımızın hapishanesinde, sorumluluklarımızın baskısında,
Tutunmakla bırakmak arasında,
Emeklerimizin bağımlısı olmuşuz.
Değer dediğin neydi?
Nerelerde aradın onu?
Sen aradıkça o kaçtı mı?
Kaçan neydi?
Yoksa özgürlüğün mü?
Şimdi hayattasın ve dünya nimetlerini hak ettiğini fark etmen lazım.
Sen kendine değer vermezsen dünya da sana değer vermeyecek.
Sonra elinden oyuncağı alınmış çocuk gibi ağlarken bulacaksın kendini
Şimdi fırsatları görecek misin?
Yoksa yine kendini ait hissetmediğin yerden kopacak ve düşecek misin?
Sıkışmışlığının içinde boğulacak mısın yoksa artık kabuğunu yarıp kendi depremlerini yaratacak mısın?
Uyan artık uyaaaan,
Seni baskılayanlardan, seni dibe çekenlerden kurtul.
İlmek ilmek işledin hayatını,
Boşuna yaşamadın o acıları
Değerini başkalarında aramayı…
Vermediler sana değerini!
Vermeyecekler de değerini!
Artık kendini hatırla!
Özünü hatırla!
Var oluş sebebini hatırla!
Tohumunu hatırla!
Kendini hatırla!
Uyan artık uyan!!!
