Ben çok yüzeysel yaşıyorum bu hayatı
Kendimi hiçbir şeye ait hissetmiyorum.
Derinleşemiyorum belki de
Kafamda milyonlarca düşünce ama hangi cümle benim, hangi doğru benim bilmiyorum.
Kafam karışık benim.
Yönümü bulamıyorum.
En son hangi sözü başkalarının etkisinde kalmadan BEN söyledim, en son hangi yalana inandım ve yaşadım bilmiyorum.
Kafam çok karışık benim.
Hani filmlerde olur ya herkes donar kişi olayların ortasında canlı kalır.
Benim ki tam tersi işte, ben donuyorum, hayat bir şekilde akıp gidiyor.
Derinleşemiyorum, belki de derinleşmekten korkuyorum.
Bir şeye tutkuyla bağlanmaktan korkuyorum.
Belki de cesaretim yoktur benim, bilmiyorum.
Kaybetmekten korkuyorumdur belki, bilmiyorum.
Bu kadar değişimin ortasında kalmak beni bir bataklığa çekiyor ama ben artık çırpınacak cesareti bile bulamıyorum.
Tam çırpınacak cesareti bulamadığımda, akışta kaldığımda bir el tutuyor beni.
Kalk diyor savaşma, akışta kal ama donma. Hareket et ama kavga etme. Tutkun olsun ama korkma.
Sonra bakıyorum ki o el de aslında benmişim.
Benim bu hayatta bir amacım var bunu biliyorum ama ne olduğunu bilmiyorum.
Belki de şimdi durup kendi düşüncelerimi fark etme zamanı.
Aslında tam da şimdi düşüncelerimi harekete geçirecek cesareti bulma zamanı.
Birçok şey hakkında bilgi sahibiyim ama hangisini ortaya koyacağım konusunda kararsızlıklar yaşıyorum.
Herkes her şeyi yapmış zaten, bana ne gerek var diyorum.
Oysaki yeni yapılacak olan şeyi BEN yapacağım için farklı olacak.
İşte o zaman ben gerçekten hayatımın amacını bulmuş olacağım.
Bu yeni ay fikirlerinizi hayata geçirmek konusunda oldukça destekleyici.
Tek şartı ise senin cesaretin var mı buna?
